Nuri Pakdil Sözleri

Nuri Pakdil Sözleri ve Alıntıları

İnsanı kalbinden tutamadınız mı, görün, nasıl kayıp gidecek elinizden! (Bir Yazarın Notları 1)

Yorulduk Üstadım.
Çalışıp koşturarak değil, öylece oturarak yorulduk,
bir tutam şefkat aramaktan, zerrece vefa yoksulluğundan,
insanları seyretmekten ve insanlığı gözlemekten yorulduk.
Çok severek haddimizi aşıyoruz üstadım.
Ya yanlış zaman insanlarıyız ya da;
İnsanlık için yanlış bir zamandayız. (Bağlanma)

Yapayalnız dolaşıyor bu çağın insanı. Çünkü birlikte yürüyecek kadar güvenmiyor kimse birbirine. (Bağlanma)

Sayın İnsan, bir dakika düşünmez misiniz? (Bir Yazarın Notları 2)

Nasıl, kendi kendinin de engeli olabiliyor insan. (Bağlanma)

İnsan kendi külünü savurmadan havaya , fethedemez kendini. (Bağlanma)

Çok vefalı bir dostun elini tutarcasına, sağ elimi sol elimin üstüne getirdim. (Çarpışan Sesler)

İnsan, külüne kül katmada, külünü artırmada yazık ki usta mı usta. İnsan birbirine baktıkça, şimdi, hemen, kapıyor bu ustalığı birbirinden gri bir kül kraterine dönüşüyor yeryüzü. (Bağlanma)

Yüreğimin yarısı Mekke’dir, geri kalanı da Medine’dir. Üstünde bir tül gibi Kudüs vardır. (Batı Notları)

Yaratılış bilgeliğini kavramaya doğru ilerlemeyen insan, bunun gereği zihinsel edinlerini manevi kaynaklarla donatmayan insan, sürekli kendini bir tembelliğe iten insan, kendi kendinin de engeli olur. (Bağlanma)

Bir dağ çökmüş de, altında kalmışım gibi… (Bir Yazarın Notları 1)

İnsan, manevi kaynaklardan uzaklaştıkça parça parça öldürmüş olur kendini: taksitli özöldürüm bu. Yürüyüşte yolun temizlenmesi gerekli: sanatın, edebiyatın bir işlevi de, en azından , yolu temizlemektir, yolu açık tutmaktır. (Bağlanma)

Bir izi sürerek ulaşabiliriz insana; artık insan yakınımızda değil, çok uzaklarda kaldı. Ölçülemeyecek denli uzaklarda. Elimizi uzatsak Kaf Dağı’na dokunabileceğiz de; insan daha daha ötelerde kaldı. Kaf Dağın ötesinde. (Bağlanma)

Bildiğim her şeyden sorumlu olmazsam, nasıl hak edebilirim yaşamayı… (Klas Duruş)

Bir ülke, utanma duygusunu yitirmişlerle dolunca, sürgünler ülkesi olur. (Batı Notları)

Savaş benim arkadaşım anne!
Durmadan direniş anıtları dikiyoruz
her santimetre karesine Ortadoğu’nun… (Anneler ve Kudüsler)

Her şeyi attım üstümden
Elimde bir kitap kaldı. (Anneler ve Kudüsler)

Daima, terazinin ibresi vicdandır. (Klas Duruş)

Bir engel kaldı aşamadığımız. Bilinçsizlik. (Umut)

Her şeyin üstündeyim. İnsanım ben. Bunun için güçlüyüm ya. Unutmuş kentliler insanın içinde kabaran fetih coşkusunu. Yenmeliler insanı çürüten put korkusunu. Kanala akıtmalı içimizdeki bu Anlamak fiilinden meşaleler yapılmalı : yeryüzünde birbirimizi görebilmek için.
korkuyu. (Umut)

Okumadığın gün karanlıktasın! (Bir Yazarın Notları 3)

Benim siyasetim inancımdır, benim inancım siyasetimdir. (Kalem Kalesi)

Her eylemden sonra, döneceği bir yeri olmalı insanın. (Umut)

Çok ağır hükümleri olan bir yasa: Yaşamak! (Bir Yazarın Notları 3)

Ve sabır olmasaydı, yeryüzünde bir gün kalınabilir miydi? (Bir Yazarın Notları 2)

İnsan, geceleyin, yalnızsa, en çok kendini gereksiniyor. Zaten, yalnızlığın büyük güç kaynağı oluşu da bundandır. Gündüz de öyledir de, gecedeki yaslanış bambaşkadır. (Derviş Hüneri)

Anlamak fiilinden meşaleler yapılmalı : yeryüzünde birbirimizi görebilmek için. (Klas Duruş)

Yaşamak, bir ateş hattında durmak oldu bizim için. (Bir Yazarın Notları 2)

İnsan inançsız, nedensiz, yarınsız, geçmişsiz, ereksiz olabilir mi? (Bir Yazarın Notları 3)

İnsanın, içinden kurduğu cümlelerin ağırlığını omuzlarında hissettiği vakitleri iyi yaşaması gerekiyor. İçimiz; büyük şansımızdır çünkü. (Derviş Hüneri)

Kâmil bir gülüşe hasretim. (Kalem Kalesi)

Kendimden çok uzakta da bırakılsam, muhakkak, kendime aitimdir; en emin olduğum hâlim. (Simsiyah)

Kent, doğaya ters düşmeye başladı mı anlamsızlaşıyor…
İnsanın konumu ıssızlık oluyor böyle bir kentte…
Oysa insan ıssızlığı gidermek için geldi dünyaya. (Umut)

Hiç yazılmamış uzun bir destandır annelerin yüzleri. (Bir Yazarın Notları 2)

Ben, bir şeyi, hiç mi hiç, ‘az’ sevemedim; hele ‘orta’ sevemedim, hep çok sevdim. (Bir Yazarın Notları 1)

Başkasını öldüren biraz da kendi kendini öldürmüş sayılırmış… (Bakır Dönemi)

Er ya da geç içimizi dışımıza boşaltmayı öğrenmemiz gerekiyor… (Simsiyah)

İnsan, her şeye dayanır da, buna dayanamaz sanıyorum; özgörevsiz yaşamaya, yani. (Bir Yazarın Notları 2)

İnançsızlık, şu kadar megatonluk bir atom bombası altında insanlığın son bulacağı korkusundan daha çok korkutmalı bizi! (Batı Notları)

Bu tüketim toplumunda, ilk tükenen insan oluyor. (Bir Yazarın Notları 4)

Sevdiklerinizi, yüreklerinden sımsıkı tutun yarın geç olmakla meşhurdur. (Bağlanma)

Öylesine derin bir kuyu ki: içine düşmemem için: tut elimden, Kutsal Kitap! (Bir Yazarın Notları 3)

Hüzün; hissedilmesi kolay olmayan, çok narin, ince bir sestir. (Bir Yazarın Notları 1)

Çünkü,
Bir çocuk doğdu mu bir umut ile beraber gelir.
Çünkü çocuk karanlığın karşıtı. (Anneler ve Kudüsler)

Yeni İbrahimlerin yanmayacağı ateşler de vardır kuşkusuz. Direniş, varoluşun deneyidir. (Batı Notları)

Bir ses dimdik tutar beni:
“İnsan yalnız emeğinin karşılığını görecektir.” (Anneler ve Kudüsler)

Acının her şeye egemen olduğu bir çağda yaşıyoruz… (Bağlanma)

Bir tek önemli sorun var yeryüzünde: Tanrı’yı yüceltmenin yolunu hepimiz bulabilecek miyiz, bulamayacak mıyız? Algılayamadık, bence, yeterince O’nu. (Korku)

Aç ve susuz yaşanabilirdi bir süre, ama onursuz yaşanamazdı. İnsan, onurunu koruyamıyorsa, seçiminin de anlamı kalmıyordu, çünkü seçimin sonuçları, onur yitirilmişse bir şeye yaramayacaktı. (Biat 1)

Beni en çok, bir sayı olmak korkutuyor. Kişinin, bir sayı olmaktan önce, bir sayı olmaya karşı durması şart. (Biat 1)

Temelde, şurada düğümleniyor insanın acıklılığı: Kendi yolunu açmada büyük yetenekleri görülen insan, bir de bakıyorsunuz kendi yolunu eliyle tıkamış… (Bağlanma)

Diş ağrısı bilmeyenlere diş ağrısı anlatılamadığı gibi, uykusuzluğu bilmeyenlere de uykusuzluk anlatılamaz. (Arap Saati)

Unutmamalıyız: Çağından sorumludur her insan. (Biat 2)

İnsan sevgisi Peygamber sevgisiyle başlar (Bağlanma)

Nuri Pakdil Sözleri ve Alıntıları
Özlü Sözler
Nuri Pakdil (d. 1934, Kahramanmaraş – ö. 18 Ekim 2019, Ankara), Türk şair, mütefekkir, deneme ve oyun yazarı.