Özdemir Asaf Sözleri

Özdemir Asaf Sözleri ve Alıntıları

Yaşamak değil, beni bu telâş öldürecek. (Dokuza Kadar On)

Ağlasam geçer, biliyorum. Ağlanmıyor. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Duyguluysan işin zor, yaşamda yeniksindir. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Ya sus git
Ya konuş gel,
Ortalarda kalma. (Seçme Şiirler)

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal. (Lavinia)

Bir yürek üşümüş
Kapamış kapılarını.
Onarmak zordur. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Seni sevmekten önce anlamak isterim. (Lavinia)

Ya farkıma vardığında farkın kalmamış olursa? (Özdemir Asaf’ça)

Geleceğim, bekle dedi, gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu.
Ama kimse ölmedi. (Lavinia)

Seni düşlerime aldım,
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım,
Düşsüz kaldım. (Lavinia)

Benim söylemek için çırpındığım gecelerde,
Siz yoktunuz. (Dokuza Kadar On)

İnsan, kaldıkça küflenir, gidemedikçe çürür. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Gülmelerin arkasında ağlayan.
Aldanmamış aldatılmış bir insan. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Sakın bir şey bırakma yarına.
Yarın yok ki. (Lavinia)

Eskiden kızardım. Daha çok konuşurdum. Gülerdim. Gülümserdim. Beklerdim. Umardım. Yaşama sevincimi yitirmedim ama kızmıyorum artık. Daha az konuşuyorum. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Çünkü sen kendini sevme korkağısın. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben’dir. (Çiçek Senfonisi)

Ne zaman imkânsızı seversen, işte o zaman gerçek seversin. (Seçme Şiirler)

Ama ne olur, sakın bir insanı gönülce, gözce, dilce, ruhça kırmayın… (Seçme Şiirler)

Sen bana bakma, ben senin baktığın yönde olurum. (Dokuza Kadar On)

Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler. (Çiçek Senfonisi)

Biz değişiriz aşk değişti sanırız. Yiterken de böyleyizdir, yitince de… (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Ağlasam geçer. Biliyorum. Ağlanmıyor. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Yalnızlığım sana erişemedi mi? (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Bunca boş konuşan insanın arasında, dilsiz olmak engel değil devrimdir. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Her insanın bir öyküsü vardır, ama her insanın bir şiiri yoktur. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Sevdi mi, sevmedi mi, belli etmedi. Sürdürüp suskunluğunu bekledi. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Ben seni seviyorum. Bakalım sen bunu taşıyabilecek misin? (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. (Benden Sonra Mutluluk)

Dünyanın en büyük ordusu iki kişidir, en kalabalık kenti de bir kişi. (Çiçek Senfonisi)

Bir zamanlar senin çirkinliklerin de güzeldi.
Şimdi güzelliklerin bile çirkin. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Onu düşünüyorum;
Kimseden saklanacak gibi değil. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu. (Benden Sonra Mutluluk)

Artık olan oldu
Gitseniz gitmeseniz bir
Ben düş kursam da kurmasam da
Aklıma yüzünüz gelecektir. (Benden Sonra Mutluluk)

Kim çıkardı seninle benim arama koydu, bu umut denen şeyi! (Özdemir Asaf’ça)

Her korkan kaçmaz. Ama her kaçan, korkaktır. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Bir kadının dudaklarında değildir aşk.
Bedeninde hiç değildir.
Aşk, kadının göz kapaklarındadır.
Kadın, göz kapaklarında saklar o adamı. (Özdemir Asaf’ça)

İnsanlar mutluluğu mu ararlar güzelde,
Mutlulukta ille de güzeli mi ararlar? (Çiçek Senfonisi)

İçimdeki ses beni harap ediyor. Diyor ki: Çabuk ol. Aradığın, istediğin kitaplar tükeniyor. Kapışıyorlar onları. Yeni gazeteler çıkıyor. Ne mevzular var, ne makaleler var, göremiyorsun. Yeni kitapları kaçırıyorsun. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Bana sağır olanlara,
Dilsizim bundan sonra. (Lavinia)

Ben çiçeklileri, renklileri, delileri severim. Bir de delilikleri. (Çiçek Senfonisi)

Yüzüme susanlardan konuşmayı öğrendim. (Dokuza Kadar On)

Bekledin, bekledin, artık gelmez dedin mi? (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Sonra çekildim bir kenara,
Seyrettim bütün olup biteni.
Baktım kimde ben ne kadarım,
Kim bende ne kadar kalmış diye. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Geleceğim, bekle dedi, gitti…
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu…
Ama kimse ölmedi. (Lavinia)

Mutluluğun gözü kördür,
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür,
Öbürü uykusunda bile bağırır. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

İki seçeneğin var; ya kal, ya gitme! (Özdemir Asaf’ça)

Mesele canımın yanması değil, mesele canımı yakanın canım olması. (Bir Kapı Önünde)

Kimse kazanmadı. Kimsenin de kazanacağı yok. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri
Girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor. (Dokuza Kadar On)

Sana alışmadığın destekler uzatsam bana gücenir misin? (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Geliyor sandığım gidiyor çıktı.
Başlıyor umduğum bitiyor çıktı. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Beni öyle bir yalana inandır ki, ömrümce sürsün doğruluğu. (Lavinia)

Beni sevmeyeni de severim ama beni anlamayanı sevmem. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Hep ben bir şeyden, bir yerden, bir kimseden uzaktaydım. (Benden Sonra Mutluluk)

Ben gülüşüne öldüm,
o ölüşüme güldü. Farklıydık işte. (Özdemir Asaf’ça)

Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin. (Dokuza Kadar On)

Her seven
Sevilenin boy aynasıdır.
Sevmek
Sevilenin o aynaya bakmasıdır. (Çiçek Senfonisi)

Senin ölümün senden çok beni ilgilendirir. Benim ölümüm de benden çok seni. Ve bu kimseyi ilgilendirmez. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Neyim olursan ol ama sakın hayal kırıklığım olma Lavinia.
– Neden?
– Orası çok kalabalık tanıyamam seni. (Lavinia)

Gelmeyecek bir gideni,
Olmayacak bir nedeni
Beklediniz mi? (Çiçek Senfonisi)

Keşke sen ben olsan; seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlasan. Keşke ben sen olsam; bu kadar sevilmenin tadını çıkarsam. (Sen Bana Bakma, Ben Senin Baktığın Yönde Olurum)

Hiç kimse diye biri vardır
Kandırmayan, kandırılmayan… (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

İstedim… Ama yanlış, ama doğru istedim. Olur, olmaz demeden istedim. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Ben her zaman konuşmam. Ben senin susmalarını dinlerim. (Yuvarlağın Köşeleri)

Yüzümde hüzünden gölgeler varsa,
O hüzün yüzündendir olsa olsa. (Çiçek Senfonisi)

Ey sokak! Sen bozuk ve çamurlusun. Seni düzeltmeseler de geçeceğim. Ey adam! Sen bozuk ve çamurlusun. Seni düzeltmeden geçemeyeceğim. (Yuvarlağın Köşeleri)

Kirli eller daha temiz.
Temiz elli
Kirli gönüllerden.
Ne dersiniz? (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Kendisinden uzak kalmış olanlar çok bağırır. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Taşı sulayıp çiçek açmasını beklemişim. (Bir Kapı Önünde)

Evet her insan yalnız. Ve hepsi de aynı şekilde bir başkasını, kendisine hayatı, saadeti getirecek olanı bekliyor. Halbuki hayat da saadet de kendilerindedir. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Çokça yağmur yağsa temizlenir mi şu kirli dünya? (Özdemir Asaf’ça)

Sulayamayacağın çiçekleri sevme. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Kitap aydının bahçesi, yobazın mezarı, aymazın hücresidir. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Hep aklıma geliyorsun bak gördün mü senin de gidecek başka yerin yok. (Dokuza Kadar On)

Sustuğunu bilen insan olgun insandır… Bildiğini susan değil. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

İnsanlar, gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler. Gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara âşık olurlar. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Yüreği soğuyanın savaşı biter. (Yalnızlık Paylaşılmaz)

Edebiyat karın doyurmaz diyorlar… Doğru söylüyorlar… Evet doyurmaz. Çünkü ot, saman gibi bir nesne değildir edebiyat. (Kırılmadık Bir Şey Kalmadı)

Özdemir Asaf Sözleri ve Alıntıları
Özlü Sözler
Özdemir Asaf (d. 11 Haziran 1923, Ankara – ö. 28 Ocak 1981, İstanbul), Cumhuriyet dönemi Türk şair.