Cahit Zarifoğlu Sözleri

Cahit Zarifoğlu Sözleri ve Alıntıları

Bu noktalara nasıl gelindi ve kim bilir hangi noktalara doğru pervasızca gidiliyor. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim. (Yaşamak)

Kıymet bilen insanlara zaafım var. Onlar incili kaftan, gerisi ise yamalı fistan.

Ömür sevmeyi öğrenmeye yetmiyorken, nefret etmeyi hangi ara öğreniyorsunuz.

Kalbinizi ve sesinizi yumuşatın.

Bana hissettirdiklerini seviyorum,
Sanki her şey mümkünmüş gibi,
Sanki, yaşamaya değermiş gibi. (Şiirler)

Zirvesine göz koyduğum dağlara bak.
Koşup takıldığım çitlere bak. (Şiirler)

Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim. (Korku ve Yakarış)

Ya çık gel, aşkın zümrüt tepelerinden
Ya da kır belini, hasret denen illetin… (Şiirler)

Sevmek de yorulur. (Şiirler)

Cennet hediyen cehennem benim eserim. (Yaşamak)

Dizimdeki dermansızlık
Bu yaşın alameti değil. (Korku ve Yakarış)

Namazda iken, namaz da olun. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Sen yoksan mekan yok, zaman belli değil. (Şiirler)

Ruhumuzun kirlenmesi dolmadı mı? (Şiirler)

İçim ey içim bu yolculuk nereye
yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin. (Yedi Güzel Adam)

Ah şu yalnızlık
Kemik gibi
Ne yanına dönsen batar… (Şiirler)

Kim çizebilir senden başka senin yaşamını? (Yedi Güzel Adam)

Ne yaparsam yapayım olup biteceklere engel olamam. (Serçekuş)

Efkarın aşılmaz yalnızlığın kaçınılmaz olduğu vakitler. (İşaret Çocukları)

Diyorum ki her şeye rağmen insan mühimdir. (Yaşamak)

Bütün olanların zalimi insandır yalnız. (Yaşamak)

Ey yeryüzü değişeceksin; ey insanlar, değişeceksiniz. (Hikayeler)

Bir değirmendir bu dünya öğütür bir gün bizi. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Ve varlığımın derinliklerinde taşıdığım “Olmak” hevesimi düşünüp korkuyorum. (Yaşamak)

Acaba ışık saçan bir adım atabilmek için alınyazımızda bir ihtimal var mı? (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Dedim ya işte, bocalıyorum.
Yeniden yaşamaya başlamak kolay mı? (Yaşamak)

Bu duyguları yapayalnız taşımak çocuk kalbime ağır geldi. (Yaşamak)

Nasıl sevdiyse öyle kalmalı insan.
Değişmek mevsimlere yakışır. (Şiirler)

Eğer bir ülkede herkes doyar da yine hırsız olursa, Eğer bir ülkede adalet gani olur da eşkıya türerse, kıyamet alametidir ya… (Yürekdede ile Padişah)

Merhamet olmasaydı, hayat da olmazdı. (Yürekdede ile Padişah)

Nasıl olmuşsa bilmiyorum, vurmuşlar bize, biz vurmamışız. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Acaba insanın ekonomi için değil, ekonominin insan için çalışacağı bir süreç başlayacak mıdır? (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Dayandığımız şeylerin hangisi buna değerdi? (Yaşamak)

Ulan niye geçinemiyoruz, eskiden ne güzel geçiniyorduk. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Bir kalbiniz vardır onu tanıyınız.
Bir şehir kadar kalabalıktır bazıları.
Bir dehliz kadar karanlıktır bazıları… (Yaşamak)

Kuşlar için bir hamle, insanlar için bir kelime kurtuluş olabilir. (Serçekuş)

Sana ansızın alınyazımı ve kendimi ekliyorum
aşka hazır aşka aç ve davetli. (Yedi Güzel Adam)

Seçkin
Bir kimse değilim
İsmimin baş harfleri acz tutuyor
Bağışlamanı dilerim. (Şiirler)

İnsan en çok göğe vurgun. Sonra zifiriye, şiire ve hep Allah’a. (Şiirler)

Bazan var’ı
Anlarsın yok ile
Sevgilim. (Korku ve Yakarış)

Düştümse eğer sana bakarken düştüm. (Şiirler)

Bir incelik gösterin
İncinmesin yüreğim. (Şiirler)

Asıl Allah’a olan ihtiyaç ne biter ne eksilir. (Yürekdede ile Padişah)

En uzun yoldur insanın içi. (Şiirler)
Her nasip için ayrı ayrı
Rahmet şekillenir. (Şiirler)

Yükümüz ağır, sorumluluk duygumuz ise zayıf. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Uçmayı öğrenmeden göçmeye mecbur kalmış bir kuş gibi kalbimiz… (Şiirler)

İnsandan daha zalim, daha öldürücü, daha vahşi başka bir mahluk yoktur. (Motorlu Kuş)

İçimiz hep bir “hoşça kal” ülkesi. (Şiirler)

Evimizde her türlü musibete ve hastalığa karşı bir tek doktor ve ilaç vardı; dua ve aspirin. Daima şifa bulduk. (Yaşamak)

Gelirken bir savaşçı gibi gelmiştim.
Dönerken bir yenik değildim.
Küçük bir filozof olmuştum. (Yaşamak)

Ne kadar günahkâr olmalıyız ki, Allah’ı hatırlamak için ya bir izzet ikram olacak, ya bir musibet, ya da bir misafir konuk gelecek.Vah bizim başımıza. (Yürekdede ile Padişah)

Ruhumuzun batıdan aldığı lekelerden ancak Allah bizi arındırabilir. (Yaşamak)

Bakıyoruz da gönlümüze, kırık.
Sevgimiz kime neye belli değil, bölük pörçük. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Biz kendimizi hep doğru yoldan ayrılmamış kabul eder ve dünyanın bir imtihanhane olduğunu hep başkaları için düşünürüz. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Şu kadar milyar insan dünyada niye var, ben bu kadar yalnızken. (İns)

Halk aşksızsa sokaklar banka dükkânlarıyla doludur. (Yedi Güzel Adam)

Hayalperest olmayın. Ayağınız yer tutmaz, sallanırsınız. Fakat hayaliniz geniş olsun. Geniş düşünün, büyük düşünün, size gösterilen hedefleri zihninizle aşın. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Sana ansızın alınyazımı ve kendimi ekliyorum. (Yedi Güzel Adam)

İçimden
Gidip dağlara
Kafa tutmak gelirdi. (Yedi Güzel Adam)

Bir gün elbet sofraya birlikte çökeriz
Sen dağ gibi kurul ben zerre bir yer tutayım. (Menziller)

Bomboş konuşmalar silip götürmüş büyüklerle küçükler arasındaki mesafeleri, sırlı yakınlıkları. (Yürekdede ile Padişah)

Sanırım tek eksiğimiz ölüm düşüncesi karşısındaki ürkekliğimizdir. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Yıkılmak binaya mahsus bir şey değil ki, züleyha.
Bir insanın, bir cümle ile yıkıldığını gördüm ben… (Yedi Güzel Adam)

Diyorum ki her şeye rağmen insan mühimdir. (Yaşamak)
Bazı şeyler var ki insanın kanına dokunuyor. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

İnsana imtihan olarak özlemek yeter!
Bir şehri,
Bir sesi,
Bir nefesi. (Yedi Güzel Adam)

Ömür sevmeyi öğrenmeye yetmiyorken,
Nefret etmeyi hangi ara öğreniyorsunuz… (Yaşamak)

Yeteri kadar tatmin edilmemiş sevgi ve şefkat isteklerinin girdapları, onları bütün hayatları boyunca izliyor ve çekip çeviriyor. (Bir Değirmendir Bu Dünya)

Felaketten arta kalmış bir çöp parçası gibiyim. (Yaşamak)

Ecel vakti geldiğinde artık ölüme direnmenin hiçbir anlamı yoktur. (Rilke’nin Romanında Motifler)

Az ağlıyoruz. Dünya bu yüzden bu kadar kirli.

Kırlarda çiçekler artık bensiz açacak.

Burası dünya, ne çok kıymetlendirdik.
Oysa bir tarla idi; ekip biçip gidecektik.

Ve içimde kaybolup giden insanlar var…

Eskiden sadece kışlar soğuktu.
Şimdi ise insanlar soğuk, yürekler soğuk.

Bir tabut düşün, içinde ben, içimde sen.

Dedim ya oturuyorum öylece.
İyi ki etrafımda kalbimi tanıyanlar yok.

Der misin ki bir gün; “inşallah çok bekletmedim seni…”

Çok geçmeyecek aradan şöyle diyeceğim:
Bulutlar açmadı, mavi gök orda mı?

Kendimden yorulduğum günlerdeyim.

Onca sevgiye rağmen kalbi filizlenmemişse, toprağı sen değilsindir.

İnsan sevmeli;
Bazen bir insanı, yahut da bir ağaç
Ya da kanadı kırık bir kuşu.
Ya da kanadı kırık bir kuşu.
Zaten sevmezse insan,
İnsan mı olur?

Cahit Zarifoğlu Sözleri ve Alıntıları
Özlü Sözler
Abdurrahman Cahit Zarifoğlu (d. 1 Temmuz 1940, Ankara – v. 7 Haziran 1987, İstanbul), Türk şair ve yazar.